یادایامی که در گلشن بهاری داشتیم
درمیان لاله وگل آشیانی داشتیم
امروز که بعد از مدتی این مثنوی تعطیل بود بهانه حضورم یاد دوستانی بود که پگاه شعله خورشید در نگاه شان موج می زد وگذشت ایام اوراق عمرمان را زرین کرده بود تا این که پنجشنبه این ماه مصادف با شهادت امام جواد(ع)شهیدی گمنام ازکنج خلوت به گوشه جلوت وآشنایی قدم گذاشت ود رآغوش پرمهر مادرش دوباره ناز کرد
شهید محمد علی مبارک بعد از این همه خلوتی دوباره در جمع اصحاب شمع جمع شدند وما زبان حالمان این بود
ای راهیان کوی حقیقت سفر بخیر
تا بازکی سوی هم افتد گذار ما
یا حق
آهنگ زنگ ناقه حوراآرام آرام ازدیارغریب برای حبیب میرسد گویا کاروان ستاره های به یغما رفته آسمان خوبیها میرسد وبسان رویای یوسف نبی
چندین ستاره باماه امامت سربرآستان حسین (ع)می سایندوسربند همه آن ستارهها که همچون عقدثریاازتاک عرش برسر فرش آویزان است جز
زیارت نیست آسمان وملکوتیان غرق درحیرتند که چگونه سفیران انقلاب حسین بااشک وآه میخوانندکه طوماریزیدویزیدی مسلکان رادرهم پیچیدیم
واینک برسرپیمان نشسته اییم :
حق خودرامی ستانیم ازیزیدی مسلکان تاهمه عالم بداندکربلا ازآن ماست
درروایتی ازرسول گرامی اسلام خواندم که می فرمود :هیچ پیامبری همچون من مورد آزار واذیت قرار نگرفته است.
براستی آزار مشرکان جاهلیت مدرن تکرار آزارهای بت پرستان حجاز نیست؟
آیا استهزا منادی آزادی انسانها از قید وبند طاغوت ها غیر از جهل است که قرآن استهزا را
از صفات جاهلان می داند؟
آیا توهین به ساحت قدسی رسول خاتم (ص)غیر ازبیان کینه هایی است که از موج اسلام خواهی بر خواسته است ؟
بگذارید پاسخ جاهلان را اززبان شیر زن کربلاحضرت زینب کبری(س) بازگویم که درجواب یزید ملعون فرمود:
کد کیدک والله لا تمیت ذکرنا(ای یزید هر حیله ای که داری به کار گیر که بخدا قسم نمی توانی نام ما را محو نمایی)
در پایان برای امید دوستان :الاسلام یعلوا ولایعلی علیه(هیچ چیز بالاتر از اسلام نیست)وبرای غیض کفار
زنده باد نام جاودانه محمد(ص) اشرف مخلوقات عالم.
بدرود
گفتند هر که آراسته ادب نباشد شایسته صحبت نیست
وصحبت چند قسم است اولی با حق است به ادب موافقت
دومی باخلق است به ادب مناصحت ونصیحت
وسومی بانفس است به ادب مخالفت
وهر کس که پرورده این آداب نیست وی را باراه مصطفی هیچ کار نیست
به نظر شما بهتر نیست که امت پیامبر اسلا م خود را آراسته ادب نماید چنانکه پیامبر فرمود در شب معراج خدای متعال مرا به ادب آراست وچه نیکو بیاراست
پس در نیاش خود بامولوی هم ساز شویم که:
از خدا خواهیم توفیق ادب
بی ادب محروم ماند از لطف رب
بدرود